Etimologi Melayu

Menurut Kamus Dewan (2007: 402) etimologi dapat didefinisikan sebagai cabang ilmu linguistik yang mengkaji asal usul perkembangan sesuatu kata. Terdapat beberapa pendapat mengenai asal perkataan Melayu. Antaranya ialah perkataan Melayu berasal daripada perkataan Malaya, iaitu kependekan hima alaya. Kata Alaya  bermaksud tempat manakala hima alaya  bermaksud  tempat bersalji. Selain itu, perkataan Melayu juga berasal daripada perkataan Malayapura yang bermaksud kota Melayu atau kerajaan Melayu.

Asal perkataan Melayu juga dikatakan diambil daripada perkataan bahasa Jawa kuno, mlayu yang bermaksud mengembara atau pergi ke mana-mana. Perkataan ini juga dikatakan berasal daripada nama sebatang sungai, iaitu Sungai Melayu yang disebut dalam buku Sejarah Melayu. Manakala Van der Tuuk, mendefinisikan perkataan Melayu bererti menyeberang, iaitu merujuk kepada orang Melayu yang menyeberang atau menukar agama daripada agama Hindu-Buddha kepada Islam.

Definisi Melayu

Terdapat beberapa pandangan mengenai definisi awal istilah Melayu. berikut merupakan pandangan daripada beberapa orang tokoh, iaitu M. Ptolemy yang telah menggunakan istilah maleu-kolon dalam karyanya yang berjudul Geographike Sintaxis bagi merujuk kepada orang Melayu. Kedua, Kitab Hindu Purba yang berjudul Purana terdapat perkataan malaya-dvipa. Ketiga ialah catatan orang China yang menyatakan bahawa sebuah kerajaan Mo-lo-yeu telah mengirimkan utusan ke negara China bagi mempersembahkan hasil bumi kepada raja China sekitar 644-645 Masihi. Disamping itu, satu lagi catatan orang China ialah catatan rahib Buddha bernama I-Tsing yang menggunakan kata ma-lo-yu tentang dua buah kerajaan yang dilawatinya sekitar 675 Masihi, iaitu Kerajaan Melayu di Sungai Batang dan Kerajaan Sriwijaya di Palembang.

            Seterusnya ialah catatan yang terkandung dalam kesusasteraan China yang menyatakan bahawa pengembara  yang singgah di Nusantara mendapati bahasa yang dituturkan penduduk di situ ialah bahasa K’un-lun. Bahasa ini dipercayai sebagai bahasa Melayu kuno. Kemudian, penemuan sebuah patung di Padang Rocore, Batanghari yang bertarikh 1286 M dengan catatan perkataan “Malaya” atau “Melayu” pada bahagian belakangnya.  Selain itu, buku Sejarah Melayu mengaitkan perkataan Melayu dengan nama sebatang sebatang sungai yang deras alirannya, iaitu Sungai Melayu.

Apa itu KARYA AGUNG???

Karya Agung 

KARYA AGUNG ialah karya klasik yang telah meninggalkan kesan budaya, pemikiran, pandangan dan falsafah hidup yang berkekalan dalam ingatan bersama sesuatu bangsa. Karya itu dapat dianggap sebagai pembentuk dan cermin budaya dan tamadun bangsa yang melahirkan karya itu. Ia melambangkan keunggulan daya cipta bangsa itu untuk membentuk tradisi dan identitinya yang tersendiri. Kita mengenal tamadun Greek, Cina, India, Mesir dan bangsa-bangsa yang lain melalui karya seni, pemikiran, falsafah, sastera dan dicetuskan oleh pemikir, seniman dan sasterawan zaman dahulu kala mereka yang mampu meninggalkan pengaruh yang besar dan kekal sepanjang zaman, dipelajari, dijadikan petua, dikekalkan atau dicerna oleh keturunan berikutnya sehinggalah hasilnya menjadi tradisi dan warisan bangsa hingga ke zaman ini.  

Karya Agung Melayu

KARYA AGUNG MELAYU ialah karya yang melambangkan keunggulan daya cipta seniman, penulis dan pemikir bangsa Melayu dahulu kala dalam menggambarkan idealisme, nilai, pandangan hidup, adat, budi, kesedaran moral dan visi bangsa dan masyarakatnya melalui bentuk sastera dan seni yang tinggi nilainya sehingga kesan seni, budaya dan falsafah kekal sepanjang zaman dalam minda kolektif bangsa Melayu. Tamadun Melayu sepanjang zaman banyak sekali dibentuk dan diwataki oleh tradisi sastera ini.

Karya Agung Melayu bererti karya agung yang ditulis atau diungkapkan atau dilisankan (pepatah, pantun, lipur lara, dan lain-lain) dalam bahasa Melayu, tidak mengambil kira kelompok bangsa/etnik dalam kawasan Dunia Melayu ini, sama ada orang Melayu di Semenanjung Tanah Melayu, atau orang Melayu Brunei, atau orang Aceh, orang Bugis, orang Minangkabau, dan lain-lain yang menghasilkan karya itu. Dari segi ini sempadan geografi dan etnik tidak timbul, tidak kira di manakah daerah asalnya di Dunia Melayu ini, dan mampu mencetuskan dalam bentuk dan gaya yang luar biasa, unsur-unsur pemikiran, sistem nilai dan kepercayaan, falsafah atau pandangan hidup bangsa Melayu turun-menurun.

Karya Agung Dunia Melayu

KARYA AGUNG DUNIA MELAYU dimaksudkan kepada karya agung di kawasan Dunia Melayu yang terdapat dalam bahasa-bahasa serumpun atau bahasa-bahasa Malayo-Polinesia yang lain. Terdapat banyak karya dalam bahasa-bahasa lain yang diiktiraf dalam bangsa berkenaan sebagai karya agung, antaranya Nagarakertagama atau Serat Centhini yang ditulis dalam bahasa Jawa, atau I la Galigo yang ditulis dalam bahasa Bugis. Karya-karya yang seperti ini jika sesuai dengan takrif Yayasan, boleh diterima sebagai Karya Agung Dunia Melayu dan bolehlah dimasukkan ke dalam rancangan Yayasaan untuk dikaji, diperkenalkan dan diterbitkan dalam bahasa Melayu melalui terjemahan.